Educational Policy Analysis and Strategic Research
ISSN (Print): 1949-4270 - ISSN (Online): 1949-4289

Research article    |    Open Access
Educational Policy Analysis and Strategic Research 2022, Vol. 17(2) 50-70

The Effect of Direct Instruction Model on Teaching Musical Play (Round) Skills to Children with Intellectual Disabilities

Sinan Kalkan

pp. 50 - 70   |  DOI: https://doi.org/10.29329/epasr.2022.442.3

Publish Date: June 01, 2022  |   Single/Total View: 149/452   |   Single/Total Download: 211/705

PDF Download

Abstract

Play is a very effective tool in the development of the child's personality, cognitive skills, social-emotional structure, communication and interaction skills. In this study, it was aimed to determine the effect of teaching with the Direct Instruction Model on the teaching of musical play (round) skills in students with moderate intellectual disability. The study was designed with the multiple probe model with probe phase between subjects five girls and four boys with intellectually disabled, aged between 9-11, participated in this study. The research findings show that the Direct Instruction Model, which was used to a limited extent in teaching play skills to children with intellectual disabilities, was effective in teaching butterfly round play skills to students with moderate intellectual disabilities. It is undestood that the participants continued their butterfly round play skills 7, 14, and 21 days after the end of the instruction. It also showed that all of the participants were able to generalize their round play skills to different environments, times and people. In addition, the teachers of the students included in the study also expressed positive opinions about the teaching model used in the research and the changes on their students.

Keywords: Intellectual disabilities, Musical play, Direct instruction model

How to Cite this Article?

APA 7th edition
Kalkan, S. (2022). The Effect of Direct Instruction Model on Teaching Musical Play (Round) Skills to Children with Intellectual Disabilities. Educational Policy Analysis and Strategic Research, 17(2), 50-70. https://doi.org/10.29329/epasr.2022.442.3

Harvard
Kalkan, S. (2022). The Effect of Direct Instruction Model on Teaching Musical Play (Round) Skills to Children with Intellectual Disabilities. Educational Policy Analysis and Strategic Research, 17(2), pp. 50-70.

Chicago 16th edition
Kalkan, Sinan (2022). "The Effect of Direct Instruction Model on Teaching Musical Play (Round) Skills to Children with Intellectual Disabilities". Educational Policy Analysis and Strategic Research 17 (2):50-70. https://doi.org/10.29329/epasr.2022.442.3

References
  1. Arntzen, E., Halstadtrø, A. & Halstadtrø, M. (2003). Training play behavior in a 5-year-old boy with developmental disabilities. Journal of Applied Behavior Analysis, 36, 367–370. https://doi.org/10.1901/jaba.2003.36-367 [Google Scholar] [Crossref] 
  2. Barnett, L. A. (1990). Developmental benefits of play for children. Journal of leisure Research, 22(2), 138-153. https://doi.org/10.1080/00222216.1990.11969821 [Google Scholar] [Crossref] 
  3. Barton, E. E., & Wolery, M. (2008). Teaching pretend play to children with disabilities: A review of the literature. Topics in Early Childhood Special Education, 28(2), 109-125. https://doi.org/10.1177/0271121408318799 [Google Scholar] [Crossref] 
  4. Bilmez, H. (2014). Veri toplama. Elif, Tekin-İftar (Ed.). Uygulamalı Davranış Analizi (s. 267-328) içinde. Vize Yayıncılık. [Google Scholar]
  5. Boutot, E. A., Guenther, T., & Crozier, S. (2005). Let's play: Teaching play skills to young children with autism. Education and training in developmental disabilities, 40(3), 285-292. https://www.jstor.org/stable/23879722 [Google Scholar]
  6. Çoban, B., & Nacar, E. (2006). İlköğretim 1. kademede eğitsel oyunlar. Nobel Basımevi. [Google Scholar]
  7. Dağseven Emecen, D. (2011). Comparison of direct ınstruction and problem solving approach in teaching social skills to children with moderate intellectual disabilities. Educational Sciences: Theory and Practice, 11(3), 1414-1420. [Google Scholar]
  8. Dağseven Emecen, D. (2022). Doğrudan Öğretim Modeli. Aykut, Ç. & Olcay, S. (Eds.), Özel gereksinimli bireyler için etkili öğretim yöntemleri (s. 97-117) içinde. Vize Akademik. [Google Scholar]
  9. Dunlap, G. (2011). Book review: Gast, DL (2010). Single subject research methodology in behavioral sciences. Routledge. Focus on Autism and Other Developmental Disabilities, 26(3), 186-187. https://doi.org/10.1177/1088357610391087 [Google Scholar] [Crossref] 
  10. Durualp, E., & Aral, N. (2010). Altı yaş çocukların sosyal uyum ve becerilerine oyun temelli sosyal beceri eğitiminin etkisinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39(39), 160-172. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/87465 [Google Scholar]
  11. Ekergil, İ. (2010). Zihin engelli çocuklara zıtlık kavramlarını öğretmede doğal dille uygulanan doğrudan öğretim yönteminin etkililiği [Doktora tezi, Anadolu Üniversitesi]. ProQuest Dissertations Publishing. [Google Scholar]
  12. Eliçin, Ö., & Kaya, A. (2016). Zihinsel yetersizliği olan yetişkin bireylere doğrudan öğretim yöntemi ile tablet bilgisayarda oyun oynama becerisinin kazandırılması. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi, 33(2), 1-19. https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/382600 [Google Scholar]
  13. Erbaş, D. (2012). Güvenirlik. E. Tekin–İftar (Ed.), Eğitim ve davranış bilimlerinde tek denekli araştırmalar (s. 109-131) içinde. Türk Psikoloji Derneği. [Google Scholar]
  14. Frasca, G. (2007). Play the message: Play, game and videogame rhetoric [Unpublished PhD dissertation]. IT University of Copenhagen. [Google Scholar]
  15. Gökşen, C. (2014). Oyunların çocukların gelişimine katkıları ve Gaziantep çocuk oyunları. Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, (52), 229-259. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/33748 [Google Scholar]
  16. Guzmán, J. F., & Payá, E. (2020). Direct instruction vs. cooperative learning in physical education: Effects on student learning, behaviors, and subjective experience. Sustainability, 12(12), 4893. https://doi.org/10.3390/su12124893 [Google Scholar] [Crossref] 
  17. Hellendom, J., Van Der ooıj R. & Smith, B. S. (1994). Play and ıntervention. Stale University of New York Press [Google Scholar]
  18. İlhan Ildız, G., Ahmetoğlu, E. & Akşin Yavuz, E. (2017). Froebel ve oyun. Balkan Eğitim Araştırmaları. https://www.researchgate.net/profile/Ezgi-Aksin-Yavuz-2/publication/323292649_FROEBEL_VE_OYUN/links/5ccdbef9a6fdccc9dd8d401a/FROEBEL-VE-OYUN.pdf [Google Scholar]
  19. Jennings, S. (2017). Creative play with children at risk. Routledge. [Google Scholar]
  20. Jordan, R. (2003). Social play and autistic spectrum disorders: A perspective on theory, implications and educational approaches. Autism, 7(4), 347-360. https://doi.org/10.1177/1362361303007004002 [Google Scholar] [Crossref] 
  21. Keşci, Z. (2019). Zihin yetersizliği olan bireylere kesirlerin öğretiminde doğrudan öğretim yönteminin etkililiği [Doktora tezi, Necmettin Erbakan Üniversitesi]. ProQuest Dissertations Publishing. [Google Scholar]
  22. Kiye, S., & Yalçın, İ. (2021). Oyun terapisi ve oyun terapisinin gruplarda kullanımı. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, (51), 287-303. https://doi.org/10.53444/deubefd.836043 [Google Scholar] [Crossref] 
  23. Kuğuoğlu, S., & Kürktüncü Tanır, M. (2006). Gelişim dönemlerine göre oyunun terapötik kullanımı. Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 22(1), 293-304. https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/836006 [Google Scholar]
  24. Kurt, G., & Tortamış-Özkaya, B. (2015). Çocuk ve oyun: Çocukların öğrenmesini ve anlamasını destekleme. N. Avcı ve M. Toran, (Ed.), Okul öncesi eğitime giriş (s. 125-151) içinde. Eğiten Kitap. [Google Scholar]
  25. Lifter, K., Foster-Sanda, S., Arzamarski, C., Briesch, J., & McClure, E. (2011). Overview of play: Its uses and importance in early intervention/early childhood special education. Infants & Young Children, 24(3), 225-245. https://doi.org/10.1097/IYC.0b013e31821e995c [Google Scholar] [Crossref] 
  26. Matson, J. L. (2007). Group-delivered, direct instruction of social and play skills was more effective in teaching children with autism pro-social skills than an unstructured ‘play activities’ model. Evidence-Based Communication Assessment and Intervention, 1(4), 176-178. https://doi.org/10.1080/17489530701802977 [Google Scholar] [Crossref] 
  27. Odluyurt, S. (2013). Kaynaştırmaya devam eden otistik özellikler gösteren çocuklara kurallı oyun öğretiminde akranları tarafından doğrudan model olma ve videoyla model olma öğretiminin etkilerinin karşılaştırılması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(1), 523-540. https://earsiv.anadolu.edu.tr/xmlui/bitstream/handle/11421/15588/15588.pdf?sequence=1&isAllowed=y [Google Scholar]
  28. Öncü, E. Ç. & Özbay, E. (2007). Erken çocukluk dönemindeki çocuklar ı̇çin oyun. KÖK Yayıncılık. [Google Scholar]
  29. Özmen, M. (2019). Ortaokul öğrencilerinde dijital oyun bağımlılığı düzeyinin yordanması [Yüksek lisans tezi, Pamukkale Üniversitesi]. http://acikerisim.pau.edu.tr:8080/xmlui/handle/11499/26389 [Google Scholar]
  30. Öztürk, M. (2018). Okul öncesi eğitim kurumlarında grup ortamlarındaki oyunun değerlendirilmesi [Yüksek lisans tezi, Trakya Üniversitesi]. https://acikbilim.yok.gov.tr/bitstream/handle/20.500.12812/404493/yokAcikBilim_10180991.pdf?sequence=-1&isAllowed=y [Google Scholar]
  31. Parker, R. I., Vannest, K. J., Davis, J. L., & Sauber, S. B. (2011). Combining nonoverlap and trend for single-case research: Tau-U. Behavior Therapy, 42(2), 284–299. https://doi.org/10.1016/j.beth.2010.08.006 [Google Scholar] [Crossref] 
  32. Pratt, R. R. (1991) Music education and medicine. Music Educators Journal, 77(5) 31-36. https://doi.org/10.2307/3397859 [Google Scholar] [Crossref] 
  33. Rakap, S. (2015). Effect sizes as result interpretation aids in single‐subject experimental research: description and application of four nonoverlap methods. British Journal of Special Education, 42(1), 11-33. https://doi.org/10.1111/1467-8578.12091 [Google Scholar] [Crossref] 
  34. Rakap, S., Yücesoy-Özkan, Ş., & Kalkan, S. (2020). Effect size calculations in single-case experimental research design: An investigation of nonoverlap methods. Türk Psikoloji Dergisi, 35(85), 61-64. https://doi.org/10.31828/tpd1300443320181023m000015 [Google Scholar] [Crossref] 
  35. Ramdana, N., & Sari, N. P. (2020). Develop aspect of the in playing traditional angklung using a combination learning models of direct ınstruction and talking sticks. Journal of K6 Education and Management, 3(3), 303-314. https://doi.org/10.11594/jk6em.03.03.03 [Google Scholar] [Crossref] 
  36. Sagotsky, G., Wood-Schneider, M., & Konop, M. (1981). Learning to cooperate: Effects of modeling and direct instruction. Child Development, 52(3), 1037-1042. https://doi.org/10.2307/1129109 [Google Scholar] [Crossref] 
  37. Sevinç, M. (2004). Erken çocukluk gelişimi ve eğitiminde oyun. Morpa Kültür Yayınları. [Google Scholar]
  38. Sewell, T., J., Collins, B. C., Hemmeter, M. L., & Schuster, J. W. (1998). Using simultaneous prompting within an activity based format to teach dressing skills to preschoolers with developmental delays. Journal of Early Intervention, 21(2), 132-145. https://doi.org/10.1177/105381519802100206 [Google Scholar] [Crossref] 
  39. Smith, L., Harvey, S., Savory, L., Fairclough, S., Kozub, S., & Kerr, C. (2015). Physical activity levels and motivational responses of boys and girls: A comparison of direct instruction and tactical games models of games teaching in physical education. European Physical Education Review, 21(1), 93-113. https://doi.org/10.1177/1356336X14555293 [Google Scholar] [Crossref] 
  40. Tekin-İftar, E. (2012). Tek-denekli araştırmalar ve temel kavramlar. E. Tekin-İftar (Ed.), Eğitim ve davranış bilimlerinde tek-denekli araştırmalar (s. 15-39) içinde. Türk Psikologlar Derneği. [Google Scholar]
  41. Tekin, E., & Kircaali-Iftar, G. (2001). Özel eğitimde yanlışsız öğretim yöntemleri. Nobel Yayın Dağıtım. [Google Scholar]
  42. Tekin-İftar, E. (2018). Çoklu yoklama modelleri. E. Tekin-İftar (Ed.), Eğitim ve davranış bilimlerinde tek-denekli araştırmalar (s. 217-244) içinde. Vize Publishing. [Google Scholar]
  43. Tüfekçioglu, Ü. (2013). Engelli çocuklarda oyun gelişimi: Otistik çocuklar. Tüfekçioğlu, Ü. (Ed.). Çocukta oyun gelişimi içinde. Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları. [Google Scholar]
  44. Türer, H. (2010). Zihinsel engelli öğrencilere teşekkür etme ve özür dileme becerilerinin öğretiminde doğrudan öğretim yönteminin etkililiği [Yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü]. http://acikerisimarsiv.selcuk.edu.tr:8080/xmlui/bitstream/handle/ 123456789/50/Hüvel%20Türer%20tez.pdf?sequence=1&isAllowed=y [Google Scholar]
  45. Unutkan, Ö. P. (2006). Müzikli çocuk oyunları. Morpa Kültür Yayınları. [Google Scholar]
  46. Üstündağ, S. (2017). Eğitsel oyunların ortaokullarda öğrenim gören kaynaştırma öğrencilerinin öz kavram düzeyleri üzerine etkisi [Yüksek lisans tezi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü]. https://acikbilim.yok.gov.tr/bitstream/handle/20.500.12812/582370/yokAcikBilim_10155765.pdf?sequence=-1&isAllowed=y [Google Scholar]
  47. Yenioğlu, B. Y. (2019). Zihin yetersizliği olan çocukların sayı hissini geliştirmede doğrudan öğretim yöntemine dayalı etkinlik paketinin etkililiği [Yüksek lisans tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi]. http://hdl.handle.net/11684/1880 [Google Scholar]
  48. Yıkmış, A., & Özçakır, M. V. (2019). Zihin yetersizliği olan çocuklara hayvanların temel özelliklerinin kazandırılmasında doğrudan öğretim yöntemiyle sunulan kavram haritasının etkililiği. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(17), 71-90. https://doi.org/10.29029/busbed.523309 [Google Scholar] [Crossref] 
  49. Yozgat, A. A., Özbek, N., & Afacan, Ö. (2018). Hafif düzeyde zihinsel yetersizliği olan öğrencilere elementlerin isimlerinin doğrudan öğretim yöntemi kullanılarak öğretimi. Researcher, 6(1), 23-39. https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/2151444 [Google Scholar]
  50. Zepeda, C. D., Richey, J. E., Ronevich, P., & Nokes-Malach, T. J. (2015). Direct instruction of metacognition benefits adolescent science learning, transfer, and motivation: An in vivo study. Journal of Educational Psychology, 107(4), 954-970. https://psycnet.apa.org/buy/2015-11714-001 [Google Scholar]
Meta
Vol. 17 (2)
Download
Metric
History
Related

Volume 17 Issue 2

June 2022

All Manuscript

Educational Policy Analysis and Strategic Research

Copyright © 2025 Educational Policy Analysis and Strategic Research.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License. CC BY
All elements of this website were created using the BOQ™ - Intelligent Webverse System.