International Association of Educators   |  ISSN: 1949-4270   |  e-ISSN: 1949-4289

Original article | Educational Policy Analysis and Strategic Research 2019, Vol. 14(3) 7-25

The effect of 4+1 planned writing and evaluation model on developing writing skills and writing self-sufficiency levels of learners of Turkish as a foreign language

Hasan Bağcı

pp. 7 - 25   |  DOI: https://doi.org/10.29329/epasr.2019.208.1   |  Manu. Number: MANU-1904-12-0002.R1

Published online: September 29, 2019  |   Number of Views: 267  |  Number of Download: 1037


Abstract

Language is the most basic tool for communication. There are four basic areas of skills: listening, speaking, reading and writing. Each skill has a special importance in itself. Therefore, development of all skills will be beneficial for individuals. Writing skill is separated from other skills in that it has permanency. With writing, knowledge transfer could be realized through ages. People used the writing skill at points where oral expression was insufficient. Although writing skill is so important, it is the most challenging skill. This shows that writing skills should be developed with new methods in which students will be more active, rather than with traditional methods. The traditional method gives importance to the product that is produced at the end of the writing process instead of the writing process. However, this method prevents the development of writing skills in students. Nowadays, new methods have emerged out of the traditional method, and these methods gave importance to the process, not to the product. One of the methods that prioritize the process is the 4 + 1 Planned Writing Model. This model aims at the development of the student's writing skills and the active participation of the students in the process. When the fact that even the students whose native language is Turkish have difficulties in writing is considered, it is obvious that writing skill will become even more difficult for students who learn Turkish as a foreign language. These students' alphabets may be different and this may force them to improve their writing skills according to other skills. In these respects, it will be easier for those who learn Turkish as a foreign language to develop their writing skills with 4 + 1 Planned Writing Model. The aim of this study was to determine the effect of 4 + 1 Planned Writing Model on the development of writing skills and writing self-sufficiency levels of students. The participants of the study, in which the pre-test post-test empirical model was used, were 12 students who learnt Turkish as a foreign language. The study lasted 10 weeks. In the study, the data related to the development status of students' writing skills were obtained by evaluating the texts written by the students at the beginning and at the end of the study. The data related to the writing self-efficiency were collected by the Writing Self-Efficacy Scale. The statistical analysis of the data was made by SPSS 21.000.

Keywords: Writing, 4 + 1 Planned Writing, Writing skills, Writing, Self-efficacy, Teaching Turkish to foreigners.


How to Cite this Article?

APA 6th edition
Bagci, H. (2019). The effect of 4+1 planned writing and evaluation model on developing writing skills and writing self-sufficiency levels of learners of Turkish as a foreign language . Educational Policy Analysis and Strategic Research, 14(3), 7-25. doi: 10.29329/epasr.2019.208.1

Harvard
Bagci, H. (2019). The effect of 4+1 planned writing and evaluation model on developing writing skills and writing self-sufficiency levels of learners of Turkish as a foreign language . Educational Policy Analysis and Strategic Research, 14(3), pp. 7-25.

Chicago 16th edition
Bagci, Hasan (2019). "The effect of 4+1 planned writing and evaluation model on developing writing skills and writing self-sufficiency levels of learners of Turkish as a foreign language ". Educational Policy Analysis and Strategic Research 14 (3):7-25. doi:10.29329/epasr.2019.208.1.

References
  1. Ağca, H. (1999). Yazılı Anlatım. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık. [Google Scholar]
  2. Akyol, H. (2000). Yazı Öğretimi. Millî Eğitim Dergisi, S. 146:37-48.  [Google Scholar]
  3. Alabay, E. (2006). İlköğretim Okulöncesi Öğretmen Adaylarının Fen İle İlgili Öz-Yeterlik İnanç Düzeylerinin İncelenmesi. Yeditepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,  S:2. [Google Scholar]
  4. Ashman, A. F. & Conway, R. N.F. (1993). Using Cognitive Methods in the Classroom. London: Routledge. [Google Scholar]
  5. Ata, M. (2017).  Süreç Odaklı Yazma Tekniğinin Yabancı Dil Öğrencilerinin Yazma Yeterlilikleri ve Performansları Üzerindeki Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Bahçeşehir Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü İngiliz Dili Eğitimi Anabilim Dalı İngiliz Dili Eğitimi Bilim Dalı.  [Google Scholar]
  6. Avcı, Ö. (2018). Öğrencilerin 2. Dil Yazma Becerileri, Alışkanlıkları ve Stratejilerine Dair Anlayışının Derinlemesine Analizi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Bahçeşehir Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü İngiliz Dili Eğitimi Anabilim Dalı İngiliz Dili Eğitimi Bilim Dalı.  [Google Scholar]
  7. Balcı, O. (2017). 4+1 Planlı Yazma ve Değerlendirme Modelinin 6.Sınıf Öğrencilerinin Yazma Becerilerini ve Yazılı Anlatım Tutumlarını Geliştirmeye Etkisi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Türkçe Eğitimi Ana Bilim Dalı Türkçe Öğretmenliği Bilim Dalı. [Google Scholar]
  8. Bayat, N.(2014). Sürece Dayalı Yazma Yaklaşımının Yazma Başarısı ve Kaygısı Üstündeki Etkisi.  Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, S.14:1123-1141. [Google Scholar]
  9. Büyükikiz, K. K. (2012). Türkçeyi İkinci Dil Olarak Öğrenen Yabancılar İçin Yazma Becerisi Öz Yeterlilik Ölçeğinin Geliştirilmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt:9,S.12:69-80. [Google Scholar]
  10. Covey, Stephen, R. (2006). Etkili İnsanların Yedi Alışkanlığı (29. Basım, çev. Osman & Filiz Nayır Deniz Tekin). İstanbul: Varlık Yayınları. [Google Scholar]
  11. Göçer A. (2016). Yazma Eğitimi. Ankara: Pegem Akademi. [Google Scholar]
  12. Güneş, F. (2013). Türkçe Öğretimi, Yaklaşımlar ve Modeller. Ankara: Pegem Akademi. [Google Scholar]
  13. İpek, C. & Bayraktar, C. (2010).  Sınıf Öğretmenliği Adaylarının Beden Eğitimi Dersine İlişkin Öz-yeterlik Algıları. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, S:2.67-84. [Google Scholar]
  14. Karabay, A. (2013). Eleştirel Okuma Öz Yeterlik Algı Ölçeğinin Geliştirilmesi. Turkish Studies, S.8:1107-1122. [Google Scholar]
  15. Karatay, H. (2011). 4+1 Planlı Yazma ve Değerlendirme Modelinin Öğretmen Adaylarının Yazılı Anlatım Tutumlarını ve Yazma Becerilerini Geliştirmeye Etkisi. Turkish Studies, S.6:1029-1047. [Google Scholar]
  16. Karatay, H. (2014). Süreç Temelli Yazma Modelleri: 4+1 Planlı Yazma ve Değerlendirme. Yazma Eğitimi.(Editör Murat Özbay). Ankara: Pegem Akademi, 21-41. [Google Scholar]
  17. Karatay, H. (2015). Süreç Temelli Yazma Modelleri: 4+1 Planlı Yazma ve Değerlendirme. Yazma Eğitimi. Ankara: Pegem Akademi. [Google Scholar]
  18. Karatosun, S. (2014). Planlı Yazma ve Değerlendirme Modelinin İlköğretim 5. Sınıf Öğrencilerinin Kompozisyon Yazma Becerilerini Geliştirmeye Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İlköğretim Ana Bilim Dalı. Hatay. [Google Scholar]
  19. Maltepe, S. (2006). Yaratıcı Yazma Yaklaşımı Açısından Türkçe Derslerindeki Yazma Süreçlerinin ve Ürünlerinin Değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doktora Tezi. Ankara. [Google Scholar]
  20. Nancy, Piatt. (1997). “Classrooms of Tomorrow”, Japanese Joint Conference on Educational Technology” 1997 (JCET97). Sept 11th to the 13th 1997 University of Electro-Communications Tokyo, Japan. www.callaitc.com/japanese.html. [Google Scholar]
  21. Oral, G. (2008). Yine Yazı Yazıyoruz. Ankara: Pegem Akademi. [Google Scholar]
  22. Özbay, M. (2006). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri. Ankara: Öncü Yayıncılık. [Google Scholar]
  23. Özbay, M. (2014). Yazma Eğitimi. Ankara: Pegem Akademi, 25-30. [Google Scholar]
  24. Özdemir, E. (1991).  Yazma Öğretimi. Türk Dili ve Edebiyatı Öğretimi, Ankara: Gölge Ofset Matbaacılık. 114-129.  [Google Scholar]
  25. Selanikli, E. (2015). 4+1 Planlı Yazma ve Değerlendirme Modelinin 7. Sınıf Öğrencilerinin Performans Görevlerini ve Proje Ödevlerini Hazırlamalarına Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu. [Google Scholar]
  26. Senemoğlu, N. (2009). Gelişim Öğrenme ve Öğretim Kuramdan Uygulamaya (15. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 231. [Google Scholar]
  27. Şentürk, N. (2009). Planlı Yazma ve Değerlendirme Modelinin 8. Sınıf Öğrencilerinin Bilgilendirici Metin Yazma Becerilerini Geliştirmeye Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu. [Google Scholar]
  28. Sever, S. (2004). Türkçe Öğretimi ve Tam Öğrenme (4. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık. [Google Scholar]
  29. Sever, E.(2013). Süreç Temelli Yazma Modellerinin İlkokul Dördüncü Sınıf Öğrencilerinin Yazılı Anlatım ve Yaratıcı Yazma Becerilerine Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Bülent Ecevit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sınıf Öğretmenliği Ana Bilim Dalı. Zonguldak. [Google Scholar]
  30. Temur, T. (2001). İlköğretim 5. sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım beceri düzeyleri ile okul başarıları arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Türkçenin Eğitimi ve Öğretimi Ana Bilim Dalı. Ankara. [Google Scholar]
  31. Uzun, A. (2015). Yaratıcı Yazma Etkinliklerinin Çinli Öğrencilerin Yabancı Dil Olarak Türkçe Yazma Becerilerine Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Türkçe Eğitimi Ana Bilim Dalı Türkçe Eğitimi Bilim Dalı. Erzurum. [Google Scholar]
  32. Whıte, Ron & Valerie, Arndt (1991). Process Writing. London: Longman. [Google Scholar]
  33. Yangın, B. (2002). Kuramdan Uygulamaya Türkçe Öğretimi. Ankara: Dersal Yayıncılık.  [Google Scholar]
  34. Yıldırım, H.Ç. (2018). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Planlı Yazma ve Değerlendirme Modelinin Yazma Becerisine Etkisi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Sosyal Bilgiler ve Türkçe Eğitimi Anabilim Dalı Türkçe Öğretmenliği Bilim Dalı. Doktora Tezi. Ankara. [Google Scholar]
  35. Yılmaz, Y. (2008). Yazma Öğretimi, Yeni Öğretim Programına Göre Kuramdan Uygulamaya Türkçe Öğretimi (Editör: Cemal Yıldız). Ankara: Pegem Akademi Yayınları. [Google Scholar]
  36. Yılmaz, M. & Aklar, S. (2015). Planlı Yazma ve Değerlendirme Modelinin İlköğretim 5. Sınıf Öğrencilerinin Kompozisyon Yazma Becerilerine Etkisi. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, XIV. Uluslararası Katılımlı Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu (21-23 Mayıs 2015) Özel Sayısı, 223-234. [Google Scholar]